کتاب ۸۱ - مواجهه با مرگ

مواجهه با مرگ

نویسنده: براین مگی

مترجم: مجتبی عبدالله نژاد

تهران - نشر نو - چاپ ۲ - ۱۳۹۷

«مواجهه با مرگ» رمانی است ششصد صفحه ای از نویسنده، فیلسوف، شاعر، روزنامه نگار و سیاستمدار معاصر انگلیسی؛ براین مگی که همین سال گذشته (۲۰۱۹) دار فانی را وداع گفت. مگی در این رمان از دیدگاه فلسفی به پدیدۀ مرگ و تقابل آن با زندگی می پردازد. شخص اول داستان او؛ جان اسمیت روزنامه نگاری برجسته و خوش قلم است که در اوج جوانی حوالی سی سالگی به بیماری لاعلاجی دچار می شود که پزشکان از درمان او قطع امید می کنند. خانواده و نزدیکانش تصمیم می گیرند تا مرگ قریب الوقوعش را از او پنهان کنند. در این بین در یکی از مأموریت هایش به بیروت عاشق دختری نقاش و هنرمند به نام آیوا می شود. این عشق آنچنان آتشین است که در هفتۀ دوم آشنایی با یکدیگر ازدواج می کنند در حالی که هیچکدام از آن بیماری لاعلاج اطلاعی ندارند. مگی با مهارت فلسفه را با داستان در هم می آمیزد و مفاهیم پیچیدۀ آن را در زیر لایه ای از داستان، ساده تر و قابل فهم تر می سازد. رمان او ذهن را به یاد رمان معروف یوستین گردر؛ «دنیای سوفی» می کشاند که او نیز در داستانش همین شیوه و رویه را در پیش گرفته بود. البته مگی بر گردر مقدم است با توجه به اینکه بیست و دو سال با یکدیگر اختلاف سن دارند. شخصیت اصلی داستان در مواجهه با مرگ به دیدگاه های تازه ای دربارۀ زندگی می رسد و مدام آنها را با دوست نزدیکش که پروفسوری جوان است و همینطور با سایر اعضای خانواده در میان می گذارد. ترجمۀ کتاب عالی نیست اما خوب است و مترجم سعی بر این داشته که همانند نویسندۀ اصلی ساده و همه فهم بنویسد و نسبتاً نیز در این راه موفق عمل کرده است.

سطرهایی از کتاب:

حالا مرگ در برابرش ایستاده بود. آوار تمام روابطش با دیگران. پایان عشق، پایان دوستی. فروپاشی همه چیز و حتی فراتر از آن، فروپاشی اساس همه چیز. فروپاشی شرط لازم همه چیز. با ولع نگاه کرد به آیوا و سعی کرد دنیا را بدون رابطۀ دونفره شان تجسم کند. رابطه ای که میلیاردها سال قبل از آشنایی شان وجود نداشت. پس طبیعی است که بعداً هم وجود نداشته باشد. چرا نباید بعد از این وجود داشته باشد؟ چیزی که قبلاً بوده، بعداً هم می تواند باشد. ولی بعد که بیشتر فکر کرد دید خیلی چیزها هست که ممکن است، ولی تصور کردنی نیست. آن شب وقتی عشق بازی می کردند، می دانست دارند کاری می کنند که مهم تر از زندگی است. پایاتر از افرادی است که این کار باعث به وجود آمدنشان می شود. بیشتر از قبل مطمئن بود که این کار حالت پایا و ابدی دارد. آنچه باعث می شود افراد دیگری به وجود بیایند، چیزی در درون آدمها نیست، چیزی در بین آدم هاست. افراد می میرند، ولی ممکن است چیز مشترکی در پشت سر فردیت همۀ ما وجود داشته باشد که همیشه هست. از بین رفتنی نیست. عشق بازیشان باعث می شد حرکت زمان متوقف شود. مصالحه ای بین دادن و گرفتن نبود عشق بازی. صیانت مشترک بود. انگار ابدی شده اند در آن چند دقیقه. انگار تا وقتی در آغوش هم اند وجود دارند و همین که از هم جدا شوند فرو می پاشند.